Lange tijd heb ik het stil gehouden hier op de blog, omdat ik mijn nederlaag niet wilde toegeven moest die er zijn gekomen. Maar mijn voorbarigheid was onnodig: IK HEB DIT WEEKEND MIJN EERSTE TEN MILES UITGELOPEN! Woopwoop! Ja, ik ben er trots op. En pas op, ik was in bekend gezelschap! (Hoe hard is die kerel vermagerd zeg! Hoed af… Wow.)

Ik ben eigenlijk nooit een echt sportief iemand geweest. Ik deed niet aan voetbal of judo en op latere leeftijd zat ik ook nooit in de fitness ofzo. Ik hou niet van teamsporten en heb eigenlijk stiekem ook twee linkervoeten. Maar de jaren beginnen zo stilaan hun tol wel te eisen, er begint zo’n beetje een buikje op te duiken, dus ik wilde daar wel iets aan gaan doen.

Deftige loopschoenen aangeschaft dus en beginnen trainen. Mijn conditie is er wel stukken op vooruit gegaan ook, dat is echt wel een goede zaak geweest! Ik ben rustig beginnen opbouwen met Start to Run, ik wilde mezelf niet forceren en het dan te snel beu worden. En dat bleek inderdaad een goede manier. Toen ik hoorde van inschrijvingen voor de Ten Miles, heb ik geen moment getwijfeld. Bizar eigenlijk, want toen ik nog op kot zat in Antwerpen, verwenste ik die loopwedstrijd echt. Superdruk, alle straten afgesloten, bah. Maar dit was de ultieme krachtmeting!

Ik kan iedereen lopen aanraden. Je kan onderweg nog wat genieten van muziek. Misschien dat ik me een dezer wel eens Nike+ gear aanschaf. Alleen mag het wel wat beter weer worden, want het zat me dit voorjaar alleszins niet mee…