Ik kan er vrij kort over zijn: mijn favoriete koekjes zijn Pimm’s. Je weet wel, die kleine ronde koekjes met onderaan zacht koekje en bovenaan een chocoladelaagje, met daartussen een soort vruchtengelei. Er zijn er intussen volgens mij al met aardbei en kers en wat is het allemaal, maar de beste zijn de originele die gewoon met appelsien. Heerlijke koekjes. Ik ben er als kind een tijd aan verslaafd geweest: ik at pakjes van die dingen, en nog meer tijdens de examens.

Een mens wordt groot natuurlijk, en moet dan zelf die verslavingen beginnen bekostigen. Nou. Het moet gezegd: die Pimm’s zijn duur. Er zitten ocharme kei weinig koekjes in zo’n reeksje, en dat kost echt veel: bijna anderhalve euro. Allez, anderhalve euro is in feite niks, maar dat is natuurlijk veel te veel voor zo’n kleine hoeveelheid koekjes. Je krijgt meer waar voor je geld bij andere koekjes dan. Of bij witte-producten Pimm’s natuurlijk: want zowat alle grote warenhuizen hebben een alternatief in het assortiment.

Ik heb dus even een vergelijkende studie uitgevoerd. Die van bij Aldi vind ik te hard. Dat stukje cake onderaan is echt niet mals genoeg. De chocolade is natuurlijk ok. Het beetje vruchtengelei is iets pittiger dan het origineel maar daarom niet minder lekker. Maar bon, te hard dus. Die van bij Colruyt vind ik ook niet zo wauw. Die zijn denk ik wel het goedkoopst. Maar ik vind de nasmaak zo vreemd. Degene die het dichtst bij komen, zijn volgens mij die van bij Carrefour. Die vind ik als kenner (!) niet te onderscheiden van de echte. Als ik niet te kritisch ben.

Ik zal nog eens een pakje verslinden.